Ołtarz głównyCennym klejnotem wnętrza naszego kościoła jest zabytkowy ołtarz główny, poświecony Patronce Parafii Matce Bożej Różańcowej. Twórcą tego dzieła, wykonanego bardzo delikatną rzeźbą, snycerką w drewnie twardym, jest Mathias Beule.
Ołtarz jest formą tryptyku. Można go ułożyć w trzech różnych pozycjach. Dwa skrzydła są rzeźbione wertykalnie. Tematyka ołtarza jest bardzo bogata, stanowi katechezę Teologii Maryjnej. Ukazano w obrazach Maryję jako Współodkupicielkę, związaną z życiem i działaniem zbawczym Jezusa, a w końcu przez Niego wywyższoną „nad Anioły”.
Kompozycja retabulum ołtarzowego spoczywa na ołtarzu kamiennym opartym o cztery przysadziste kolumny, których trzony zwieńczone są rozrzeźbionymi neoromantycznymi kapitelami. Na nich spoczywa gruba, potężna mensa ołtarzowa, ozdobiona od czoła czteroma kwadratami rzeźb, zaś w trzech utworzonych polach wyryto słowa hymnu eucharystycznego św. Tomasza z Akwinu „Pange lingua gloriosi, corporis misterium”. Kompozycja całego retabulum nadbudowy ołtarzowej wykształcona jest z trzech rzędów rzeźb rozłożonych z prawej i lewej strony centralnie położonego tabernakulum i tronu na wystawienie Najświętszego Sakramentu, zwieńczonego adorującymi Aniołami i symbolem Ducha Świętego.
Na centralnym i najwyższym poziomie kompozycji, umieścił autor figurę Najświętszej Maryi Panny w otoczeniu Aniołów. Wszystkie sceny z życia Jezusa i Maryi łączone są przedstawieniem postaci Aniołów ustawionych według hierarchii ich ważności, ze specyficznymi do ich godności symbolami lub spełnianymi według Pisma Świętego funkcjami.
Ks. Biskup H. Bednorz w czasie wizyty w naszym kościele, po odnowieniu ołtarza, na klęcząco, długo wpatrywał się w tryptyk, a potem rzekł do proboszcza: „Księża powinni tu przyprowadzać dzieci i młodzież, i na podstawie tu uwidocznionych scen przeprowadzać katechezę!”.
Ołtarz główny – belka krzyżowa
Charakterystyczna cecha, która wyróżnia kościoły romańskie i wczesnogotyckie to tzw. „Belka Krzyżowa”. Znajduje się ona też w naszym kościele. Osadzona jest ona na dwóch wysuniętych kapitelach wystających z murów.
Belka cała jest rzeźbiona z pięcioma płaskorzeźbami. Środkowa część stanowiąca podstawę krzyża, ozdobiona jest płaskorzeźbą przedstawiającą Króla, trzymającego w jednej ręce berło, a w drugiej gołębicę. Cztery dalsze płaskorzeźby przedstawiają świętych:
1. Św. Teresę „Deus inter Deus salvos faciedi”.
2. Św. Antoniego „Qui sperat in Domino salvabitur”. – Kto zaufał Panu będzie zbawiony.
3. Św. Wincentego ” Misericordiea tuae multae Domine”. – Wielkie jest Twoje miłosierdzie Panie.
4. Św. Jadwigę „Tu es Domine spes mea”. – Ty jesteś Panie moją nadzieją.
Głównym akcentem jest krzyż z postacią Ukrzyżowanego Króla, gdyż zamiast cierniowej korony, autor przedstawił Chrystusa z koroną Królewską. Krzyż ma wysokość 3,6 m. Chrystus ukrzyżowany opiera stopy na podnóżku z symbolicznymi postaciami Króla obarczonego ludzką postacią. Obok krzyża stoją figury Matki Bolesnej i św. Jana. Obie postacie mają twarze zwrócone nie w stronę ukrzyżowanego, ale w stronę ludu. Nieco dalej od krzyża umieszczono figury św. Floriana i św. Barbary. Zamykają belkę krzyżową od strony murów postacie dwóch adorujących aniołów. Całość jest polichromowana, pokryta złoceniami i wywiera znaczącymi wymiarami, formą i barwą silne wrażenie.
Ołtarz soborowy
Ołtarz soborowyProjektant przebudowy strefy ołtarza zaprojektował również nowy ołtarz soborowy. Jednakże ks. proboszcz Jan Gacka podał koncepcje zbudowania ołtarza soborowego i ambonek z elementów rzeźb i kolumienek tworzących dotychczasowe balaski. Przy fachowej pomocy ks. dr Mariana Zielnioka zaczęto próbnie ustawiać elementy rzeźb z piaskowca i dopracowywać najpierw z drewna brakujące elementy, by następnie uzupełnić je z podobnego materiału – białego piaskowca i marmuru bułgarskiego o nazwie „Wraca”. Wszystkie elementy użyte do budowy ołtarza i ambonek, ze względu na mocne zabrudzenia powierzchniowe i zniszczenia, zostały delikatnie odkute, by nabrać znów „blasku i życia”.
Ołtarz soborowy tworzy bryłę o kwadratowym kształcie. Przód zdobi płaskorzeźba „Ostatnia Wieczerza”; od strony celebransa umieszczono scenę „Rozmnożenie chleba”; zaś boki ołtarza zdobią postacie Ojców Kościoła Zachodniego: św. Augustyna, św. Ambrożego, św. Grzegorza Wielkiego i św. Hieronima. Elementy rzeźb spinają delikatnie kolumienki.
Po wielu próbach udało się ten ołtarz tak usytuować, aby wierni wypełniający nawę główną patrząc na prezbiterium mieli wrażenie jednolitej kompozycji. Ołtarz soborowy wizualnie wtapia się w ołtarz główny, bowiem mensa ołtarz soborowego i głównego robią wrażenie całości. Pod mensą umieszczony jest „Stół Pański” dawny balasek z łacińskim napisem: „Tantum ergo sacramentum veneremur cernui …”Napis przebiega po wszystkich czterech bokach ołtarza. Całość jest oszczędnie polichromowana i złocona. Warto wspomnieć, że w mensie ołtarza soborowego umieszczone są relikwie świętych męczenników, zaś w narożach ziemia z katakumb rzymskich, a także kamienie z Bazyliki Grobu Pańskiego w Jerozolimie i ze wzgórza dawnej świątyni na Syjonie.